Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

Jasna

idę do shack - wiesz po co - Zaraz wracam do liryki.
Tym razem tło będzie moje Smile

Orion

obecnie mysle o a. i w miedzy czasie mysle o a. nawet jka o nim nie mysle to mysle o a.

a tak poza tym o pracy, domu, moch dzieciakach, zwierzakach, ksiazkach, filmach, czasie spedzonym lub ktory spedze z a. (o kurcze znowu a. Wink

)

czarnooka

a.? tzn...?... Twisted Evil

Jasna

Kobieto

No miłe sercu a na pewno Smile

Hello, Oka Very Happy

Miras

Jasna jak miło ciebie widzieć. Troche mnie ostatnio nie było, niestety tym razem podupadłem nieco na zdrowiu, ale juz chyba wracam do normalnego stanu rzeczy (o ile taki u mnie istnieje). Pozdrawiam i mam nadzieje że niedługo natchnie mnie wena twórcza do pociagnięcia tego tematu i ożywienia go jak na samym początku. Cool

Cleopatra

MIRAS... Wszyscy mamy taka nadzieje i zyczymy tobie, oby to sie jak najpredzej stalo.

GLOWA DO GORY I DO BOJU !!! MASZ JESZCZE WIELE DO ZROBIENIA!!!

ZYCIE NIE KONCZY SIE DZISIAJ !!! Razz

UWIERZ W MOC SWOJEGO DUCHA ! Wink

Jasna

obiecanki cacanki... Smile

Tak patrzę jaka to mroczna istota się do mnie zwraca, a to Ty! Nie przeczytałam imienia. Miras, co cię ciemnym kapturem kusi?

Wychodź stamtąd, jak raz się wejdzie pod pułap, łatwo zapomnieć że takowy istnieje, i że w ogóle jest coś ponad! oglądałeś "Między piekłem a niebem" ?

Pozdrawiam,

Very Happy

Świetlistej Drogi do góry Very Happy

Jasna

czarnooka

jasna ale o co chodzi?... nie zrozumialam pierwszy raz postu czyjegos w 100%.. Neutral

..

ale co to za skrot a.?.. Twisted Evil

Miras

Widzisz Jasna nawet ty mnie nie rozpoznałaś. Własnie to sie ze mna stało w ostatnich tygodniach, tak jak bym sie zapadł pod ziemię. Tak jak KAT z pod kaptura, nikt go nie rozpoznaje, tak samo jest ostatnio ze mną. Nikt nie pamieta nikt nie zna - człowiek zjawa, duch. Zapomniany przez prawie cały świat. W takiej sytuacji na pierwszy plan wychodzi moja mroczna natura Confused

- chyba ?!?

Zagubiony we własnej świadomości, szukam drogi, kierując sie ku małemu światełku na końcu tunelu, potykając sie o zgliszcza wspomnień, które próbuje poskładać w jedną całość, nie dając sie popaść w paranoję, wierząc że jeszcze kiedyś może być dobrze, że wszystko sie poukłada, że znajdę właściwą drogę, wyrwę zęby krat wbijających sie w moje serce każdego dnia, przynosząc ból i cierpienie. Crying or Very sad

Matrix

Miras

Czy to zboczenie czy kaprys, odpisać na własne posty. Heh sam nie wiem. Jeszcze tochę i chyba założę sobie blog. Chociaż z drugiej strony inni nie powinni czytać tego, albowiem tu kryją się moje najbardziej skryte myśli. Z tygodnia na tydzień jest coraz gorzej. Jesli ktoś mi zarzuci że robie na tym temacie spam, sam nie wime czy będę zły czy się odłączę od tematu, ale faktem jest że ja go zacząłem i potem zostawiłem na pastwę czasu i zapomnienia. Jestem ciekaw czy ktokolwiek skomenuje moje przemyślenia, choć z drugiej strony sądzę że byłaby to tylko krytyka, ale są czasami i wyjątki. Niektórzy zapytaja po co to piszę, dobre pytanie. Sądzę, że osoby które czytały od początku ten temat, po przeczytaniu kilku moich ostatnich postów, zauważą jakie miany w osobowości człowieka moga zajść w ciągu pół roku. Sam sie tego boję, jak sporzę wstecz i przypomne jaki byłem rok temu i porównam to z chwila obecną, niestety nie widze sobie kolorowej przyszłości usłane różami. Istna paranoja, popadanie w obłęd, i szukanie ukojenia w samotności.
TAK - to ja osoba spod kaptura, nikomu nie znana, nikt mnie juz nie poza, nikt juz mnie nie zmieni. Me serce juz zakute w kamień, człowiek-maszyna, człowiek-skała. Czuje sie jak ten głaz rzucony przez niewidzialna rękę Najwyższego w pustkowia ludzkich uczuć. Obojętność najbliższych juz nie boli, serce przestalo krwawić. Nie ma juz niebieskich obłoków, zgasło słońce, ptaki umilkły. Ukojenie nadeszło w samotności, odrzucenie uczuć przynosi radość, miłość już nie rani, miłości juz nie ma. Wszystko co było straciło swój sens istnienia w moim umyśle. Muszę sobie uświadomic, że to vo mnie niszczyło od środka to własnie byłu uczucia, pozbywając się niektórych z nich ból maleje. Sensem życia juz nie jest szukanie miłości, sensem jest życie, życie w pokorze i zgodzie z sobą samym i innymi, którzy mnie otaczają. Sesnsem przewodnim jest żyć i nie ranić innych. Oczyszczenie duchowe. Wszyskich których zraniłem prosze o wybaczenie. Osoba która byłem juz nie istnieje i juz istniec nie bedzie.
Nawet cierpienie wkońcu przynosi ulgę. Ktos musi cierpiec aby inni mogli życ w szczęściu.
Crying or Very sad

gibemarvel · Wysłany: Śro 11:39, 01 Mar 2006 Temat postu:

Miras, jeżeli twierdzisz, że to co Cię niszczyło to uczucia, to wybacz, ale jak Człowiek może tak mówić?? Matrix oczywiście ma rację. Jak się nakręcimy za bardzo w naszym "weltschmerzu" to niedługo zaczniemy wierzyć w to, że naszym przeznaczeniem jest ból i cierpienie.
Czytając mojego bloga niektórzy mówią, że wprowadza on w melancholijny nastrój. Ale to dlatego, że piszę tam jak coś jest nie tak, a nie bo jestem smutnym człowiekiem. Ja to wiem. I Rozumiem Cię. I rozumiem też, że możesz nie chcieć "z tego wyjść", BO NIE. Reakcja naturalna. Ale ile tak można? Trzeba sobie zdać sprawę, jeśli na własne życzenie za bardzo zagłębiasz się w otchani swoich czarnych myśli. My możemy próbować Ci to uzmysłowić, ale tak na prawdę sam o tym wiesz. Twoja podświadomość przynajmniej... A otrząsnąć musisz się sam. Nikt tego za Ciebie nie zrobi.

Cleopatra · Wysłany: Śro 19:14, 01 Mar 2006 Temat postu:

Popieram moich przedmowcow , i chce tylko dodac tyle: Kazdy z nas jest odpowiedzialny za swoje zycie. Rozumie Mirasa, ze jest zawiedziony, rozbity itd, itp, ale..... Ale zycie biegnie naprzod !!!!

Mi osobiscie byloby szkoda marnowania BEZCENNEGO CZASU na samobiczowanie, ktore w efekcie prowadzi do "smierci za zycia".

ZYCIE JEST TAK PIEKNE - A JEDNOCZESNIE TAK BARDZO KROTKIE, ZE NIE MOZNA GO TAK BEZMYSLNIE TRWONIC !!!!

Wszystko przemija i tak przemija rowniez nasz obecny bol, cierpienie czy radosc. Ale musimy sami zadbac o to, aby jak najwiecej czerpac tych radosnych chwil z zycia.

Mysle, ze MIRAS chwilowo zapadl na "spiaczke" - i nie moze sie przebudzic. Ale wierze, ze pewnego dnia wydarzy sie cos w jego zyciu tak pieknego i nieoczekiwanego, ze natychmiast sie obudzi, a to, co dzisiaj jest tak smutne bedzie wspominal jak sen, niedobry sen.

JA WIERZE W CZLOWIEKA I JEGO WOLE ZYCIA !!!! Wink

czarnooka · Wysłany: Śro 23:14, 01 Mar 2006 Temat postu:

nic dodac nic ujac... zeby sie nie powtarzac... Wink

Jasna · Wysłany: Nie 14:19, 05 Mar 2006 Temat postu:

Miras,
zbyt cię lubię żeby ci pobłażać, więc powiem ostro:
przestań się nad sobą rozczulać. takie gadki jakie wyżej zamieściłeś to czyste ego. Dajesz do zrozumienia że nikt nie jest ci w stanie pomóc, tak jest źle. Rzeczywiście, sam tylko możesz sobie pomóc, choćby tym, że weźniesz się w garść. Wtedy dopiero pomóc ci mogą inni ludzie - jeśli zdecydujesz się słuchać ich, a nie ego. Marvel ma całkowitą rację.
Ego ma przeróżne sztuczki, mam nadzieję że się nie dasz. Zacytuję za Nauczycielem, który sporo dobrego mnie nauczył: jesteś zbyt duży by być mały. Mam nadzieję że szybko się pozbierasz i wrócisz normalny, a przynajmniej nie sztuczny. Pozdrawiam,

Jasna