Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

Dawid

Hmm Cleo, za bardzo mnie przeceniłaś. Tiutaj wklejam wiersze, które mnie się podobają, sowje dalej będę wklejał tam gdzie wklejałem Wink

Dawid

Elizabeth Bishop - Ta jedna sztuka

W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy;
tak wiele rzeczy budzi w nas zaraz przeczucie
straty, że kiedy się je traci – nie ma sprawy.

Trać co dzień coś nowego. Przyjmuj bez obawy
straconą szansę, upływ chwil, zgubione klucze.
W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy.

Trać rozleglej, trać szybciej, ćwicz – wejdzie ci w nawyk
utrata miejsc, nazw, schronień, dokąd chciałeś uciec
lub chociażby się wybrać. Praktykuj te sprawy.

Przepadł mi gdzieś zegarek po matce. Jaskrawy
blask dawnych domów? Dzisiaj – blady cień, ukłucie
w sercu. W sztuce tracenia łatwo dojść do wprawy.

Straciłam dwa najdroższe miasta – ba, dzierżawy
ogromniejsze: dwie rzeki, kontynent. Nie wrócę
do nich już nigdy, ale trudno. Nie ma sprawy.

Nawet gdy stracę ciebie (ten gest, śmiech chropawy,
który kocham), nie będzie w tym kłamstwa. Tak, w sztuce
tracenia nie jest wcale trudno dojść do wprawy;
tak, straty to nie takie znów (Pisz!) straszne sprawy.

Dawid

Magdalena Czernicka "zapiski na piaskowych babkach"

tylko metr sześdziesiąt trzy i osiem
milimetrów a zaokrąglasz mnie do kanciastej
czwórki bo tak wygodniej wyobrazić sobie
miejsca w których zwykłeś bywać palec
po palcu odrywasz suchą skórę od szyby
zarośniętej pod powieką

obrzęk wypełnił pusty fotel - już prawie się
nie mieszczę w braku pozwoleń na rację bytu

nie wymagam kreatywności ale tak po
ludzku bledną mi kolejne rozstania
nie rozróżniam ich i wciąż
nie lubię przyzwyczajeń i dzielenia
nas na dwa odrębne gatunki

sumienie przestaje pracować odkąd je upijam
słodkim piwem. kaca brak
jeszcze kilka lat i przestanę wierzyć

Dawid

Niech będzie tutaj.

[link widoczny dla zalogowanych]

Szukajcie a znajdziecie Wink

no ja · Gość

panie Dawidzie,
czy ma pan zgodę autora na publikację jego wierszy? Cool

uszanowania
lucy

ps. miło mi

Jasna

Ariel - gratuluję publikacji Very Happy

a propos, polecam stronę i twórczość Alexa Greya, o którym równiez jest mowa w tym czasopiśmie. Spójrzcie choćby na ten rysunek - Cleo!
[link widoczny dla zalogowanych]

Dawid

Ciotko Luśko :] a nie?

Cleopatra

JASNA, ten rysunek na pierwszy rzut oka mozna by zaliczyc do jednych z wielu, a jednak..... Trzeba sie w niego bardzo gleboko "wczuc" - ze tak powiem, aby odczytac przeslanke jego autora.

Nie wiem na ile on przemawia do innych, ale ja odczytuje z niego bardzo wiele subtelnie przekazywanych przeslanek. No, ale jak wiadomo, kazdy czlowiek odbiera inaczej. Wink

Cleopatra

Ojej ARIELKU... ja nie mam niestety tego programu. Jakze wiec bede mogla CIE ZOBACZYC??????? Crying or Very sad

Ogromnie sie ciesze, ze udalo ci sie opublikowac twoja tworczosc i ze szczerego serca G R A T U L U J E !!! Very Happy

Dawid

Sylvia Plath - Ariel

Zastój w ciemności,
Wtem bezcielesny błękit,
Potop wzgórz, odległości.

Boska lwico,
tak stajemy się jedną
Osią pięt i kolan! - Bruzda

Dzieli się i mija, siostra
Brązowego łuku
Szyi, co mi umyka,

Jagody jak oczy
Murzyna zarzucają
Haczyki-

Czarne, krwawe kęsy,
Cienie.
Coś innego

Unosi mnie w powietrzu-
Uda, włosy;
Gruda z mych pięt.

Jak biała
Godiva, rozbieram się-
drętwe ręce i perswazje,

Teraz jestem
Pianą pszenicy, rozbłyskiem mórz.
Krzyk dziecka

Wtapia się w ścianę

A ja
jestem strzałą,

Rosą w samobójczym
Locie, we wspólnym pędzie
Do czerwonego

Oka, kotła poranku

Jasna

ariel, wiesz jak ona skończyła...?

Dawid

Wiem. Znam troszkę jej historię.

Jasna

Troszkę mnie niepokoi twoja fascynacja poezją która patrzy wyłącznie w dół...
Poetą uniwersalnym (od "Universe" Very Happy

) i ważnym, przemawiającym do serc zostaje się patrząc w górę, a przynajmniej z wysokości...
Pilnuj byś nie pozostał w jednym zaułku. Co innego ćwiczenia - każdy ma fazy zauroczenia danym obszarem - a co innego zapomnieć, że zanim tu dotarłeś, byłeś w drodze. I być może chciałeś tam zajrzeć tylko na chwilkę...(?)

Pozdrawiam,

hopefully,

Jasna Very Happy

Dawid

Szczerze powiedziawszy to jedyny wiersz Sylvi jaki przeczytałem, spodobał się, a do tego ten tytuł, więc o fascynacji nie ma mowy, Jasna spokojnie :]

Jasna

Nie mówię o Plath, tylko o twoich wierszach. Ona tylko mi pasowała do całości.
Ale ten twój nowy jest już inny.
Very Happy